سخنان حکیم ارد بزرگ-موضوع راستی و ناراستی-سری دوم
سخنان حکیم ارد بزرگ-موضوع راستی و ناراستی-سری دوم
آدم خودبين ، چاره ای سوای از فرود آمدن ، ندارد .
اگر غرورت را گم کرده ایی به کوهستان رو ، و اگر از جنگ خسته ایی به دریا .
کسی که گذشت و بخشش در درونش نيست تنها نام آدم را بر خود دارد .
تا هنگامی که از برتری خویش سخن می گویی ، دیده نمی شوی .
کين خواهی از خاندان یک بدکار ، تنها نشان ترس است ، نه نيروی آدمهای
فرهمند .
آنکه با آدمهای گستاخ گفتگو می کند ، دیر و یا زود به گناه آنها گرفتار آید .
برای آنکه به فرودستی گرفتار نشوی ، دست گير آدميان شو .
سرنگونی با آدمهای شتابنده ( عجول ) زاده می شود .
نفرین به دلی که آه ستمدیدگان را نمی شنود و دست گير آدميان نمی شود .
از آه و نفرین بزرگان و ریش سفيدان ، باید ترسيد .
آنکه می دزدد ، نفرین و خواری ابدی برای خود به ارمغان می آورد .
خبرچين ، بزودی بی خبرترین آدم خواهد بود .
چه نشانی از بد اندیش بجاست ؟ هيچ .
بد اندیشان و بد کرداران خيلی زود در آتش افکار و کردار نادرستشان خواهند
سوخت .
روز های خوش برای کژاندیش بسيار کوتاه و روز بازخواست بسيار دراز است .
بداندیش هميشه ، کارش گره می خورد .
بداندیش نخستين و آخرین مردار کردار خویش است .
ارمغان کُرنش در برابر نادان ، سختی دو چندان است .
دیدن روشنفکران خودفروخته ، چندش آورتر از دیدن زنان بدکاره است .
برای سرزمينی که روشنفکرش ، همواره سخن فرمانروایان زیاده خواه را ، آیينه
وار بازگوست ، باید گریست .
فریبکار و بد اندیش هيچ پایگاهی نخواهد داشت آخرین و ترسناکترین آموزه اش ،
تنهایيست .
بدگویی ، رسوایی در پی دارد .
کسی که بدگویی می کند خواری را به جان می خرد .
اگر همدمت آدمی بدگو باشد ، خيلی زود در بند وهم و سياهی دل می شوی .
بدگویان را تنها بگذارید تا درونمایه چرکين آنها شما را نابود نسازد .
اندک زمانی شاید بدگویان به آرمان خود نزدیک شوند اما هميشگی نيست .
با فریب ، شاید بتوان چيزی بدست آورد ، اما این دستاورد مایه تباهی آدمی
خواهد بود .
فریب آدميان ، پستی هولناک در پی دارد .
فریبکاران همه بستگان و یاران خویش را از دست می دهند .
رسواترین آدمها ، فریبکارانند .
ریشه بالندگی تبهکاری ، در امنيت بزهکار است .
پشيمانی ، اولين گام برای پوزش است .
آنکه پوزش نمی داند چيست ، دوست خوبی نيست .
از پس پشيمانی ، می توان راههای تازه ای را برای نجات یافت .
پشيمانی که ما را به راه راست نکشاند ، هيچ ارزشی ندارد .
تنها پشيمانی را باید بخشيد که بر ناراستی خود آگاه شده و آن را بر زبان جاری
می سازد .
